Ένας dumbwaiter είναι ένας μικρός ανελκυστήρας φορτίου ή ανελκυστήρας που προορίζεται να μεταφέρει αντικείμενα και όχι ανθρώπους. Dumbwaiters που βρίσκονται σε σύγχρονες κατασκευές, συμπεριλαμβανομένων των εμπορικών, δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων, συνδέονται συχνά μεταξύ πολλών ορόφων. Όταν εγκαθίστανται σε εστιατόρια, σχολεία, νηπιαγωγεία, νοσοκομεία, συνταξιοδοτικά σπίτια ή σε ιδιωτικές κατοικίες, οι ανελκυστήρες συνήθως τερματίζονται σε κουζίνα.
Ο όρος φαίνεται να διαδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1840, μετά το μοντέλο των παλαιότερων "dumbwaiters" που τώρα είναι γνωστοί ως δίσκοι εξυπηρέτησης και τεμπέλης Susans. Ο μηχανικός dumbwaiter εφευρέθηκε από τον George W. Cannon, εφευρέτη της Νέας Υόρκης. Αρχικά, ο Cannon υπέβαλε αίτηση για το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ενός συστήματος πέδησης (δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ΗΠΑ 260776) που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για έναν dumbwaiter στις 6 Ιανουαρίου 1883. Αργότερα, ο Cannon υπέβαλε αίτηση για το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στον μηχανικό dumbwaiter (US Patent No. , 1887. Ο Κανόν φέρεται να παρήγαγε ένα τεράστιο ποσό δικαιωμάτων από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας dumbwaiter μέχρι το θάνατό του το 1897.
Ένας απλός dumbwaiter είναι ένα κινητό πλαίσιο σε έναν άξονα, που πέφτει από ένα σχοινί σε τροχαλία, καθοδηγούμενο από ράγες. Οι περισσότεροι dumbwaiters έχουν άξονα, καροτσάκι και χωρητικότητα μικρότερη από εκείνη των ανελκυστήρων επιβατών, συνήθως 45 έως 450 kg (100 έως 1000 lbs.) Πριν από την προσθήκη ηλεκτρικών κινητήρων στη δεκαετία του 1920, οι dumbwaiters ελέγχονταν χειροκίνητα με σχοινιά στις τροχαλίες.
Οι κώδικες των αρχών του 20ου αιώνα απαιτούσαν μερικές φορές πυρίμαχους τοίχους dumbwaiter και αυτο-κλειστές πυρίμαχες πόρτες και αναφέρουν χαρακτηριστικά όπως κουμπιά για τον έλεγχο της κίνησης μεταξύ των δαπέδων και των κλειδαριών στις πόρτες που τους εμποδίζουν να ανοίξουν, εκτός εάν το καλάθι έχει σταματήσει σε αυτό το πάτωμα. Το Dumbwaiter Lift στο Λονδίνο ήταν εξαιρετικά δημοφιλές στα σπίτια των πλουσίων και των προνομιούχων. Οι υπηρέτριες θα τα χρησιμοποιούσαν για να παραδώσουν τα ρούχα στο δωμάτιο πλυντηρίων από διαφορετικά δωμάτια του σπιτιού. Αρνήθηκαν την ανάγκη μεταφοράς χούφτας βρώμικου πλυσίματος στο σπίτι, εξοικονομώντας χρόνο και αποτρέποντας τραυματισμούς.
Μια νομική καταγγελία σχετικά με τον ψαροντούφεκο ενός εστιατορίου του Μανχάταν το 1915, η οποία αναφέρει επίσης ότι οι παραγγελίες φαγητού φέρονται πάνω-κάτω στον άξονα, περιγράφει τη λειτουργία και τους περιορισμούς της ως εξής:
[Υπάρχει] ... υπέροχο παιχνίδι μεταξύ του καροτσιού του χαζού-σερβιτόρου και των οδηγών πάνω του, με αποτέλεσμα το τρέξιμο του καροτσιού να συνοδεύεται από δυνατό θόρυβο. Το σχοινί που λειτουργεί το καροτσάκι του χαζή σερβιτόρου τρέχει σε τροχό με πολύ ρηχή αυλάκωση, έτσι ώστε το σχοινί να είναι υπεύθυνο και μερικές φορές να γλιστρά. ... Το καλάθι δεν έχει αμορτισέρ στο πάνω μέρος, έτσι ώστε όταν χτυπά το πάνω μέρος του άξονα ή του τροχού, υπάρχει μια δυνατή αναφορά. ... [T] σχοινιά του χαζού-σερβιτόρου χτυπάει αυτόν τον τοίχο σε τακτά χρονικά διαστήματα με μια δυνατή φωνή. ... [T] αυτός ο χαζός σερβιτόρος λειτουργεί αμελητέα, τρέχοντας το γρηγορότερα από ό, τι είναι απαραίτητο και αφήνοντάς το να πέσει με ξαφνική πτώση.
Τα πιο πρόσφατα dumbwaiters μπορούν να είναι πιο εξελιγμένα, χρησιμοποιώντας ηλεκτρικούς κινητήρες, συστήματα αυτόματου ελέγχου και προσαρμοσμένα εμπορευματοκιβώτια άλλων τύπων ανελκυστήρων. Τα πρόσφατα κατασκευασμένα ανελκυστήρες βιβλίων σε βιβλιοθήκες και αλληλογραφίες ή σε άλλες μεταφορές εμπορευμάτων σε πύργους γραφείων μπορεί να είναι μεγαλύτερα από πολλά dumbwaiters σε δημόσια εστιατόρια και ιδιωτικές κατοικίες, υποστηρίζοντας φορτία τόσο βαρύ όσο 450 κιλά (990 λίβρες)
